Azemi mes lotësh ka rrëfyer dhunën në familje.
Episode traumatike të fëmijërisë e kanë bërë atë njeri të rezervuar, të stepur dhe pa një fëmijëri të lumtur.
“Me pesë vjet kam msu qysh me nejt gati tu, mos me kajt. Kam me i lan fmit e mi me e shiju fminin, me kon fmi. Babi edhe mixhallart e mi kan dhanë shumë për vendin, n’Kosovë. Kanë pasë presion çdo i dyti, i treti. Ku me u shfry? Shfryju n’familje, te gruja jote, te f’mit e tu. Ni përqafim jo ni shpull. Apet i thojsha, bab, pse sëm qaf niher n’jet? A sëm don a? Ka ardh babi prej punës, u kap me mamin diçka edhe dorën ja ka sill e ka qit n’tok. Unë i kam hyp përmas n’shpin, i kom thon lshoje. Kam mendu që jom fajtor unë. Edhe ni dit mas ksaj ngjarjes n’shkoll, jam kon n’klasën e dytë. As msusat, as arsimtari, askush se ka dit. Menja e fmis kam ra prej murit tre metra, n’dorë, nuk kam kallxu n’shpi prej tutës, prej qaty i kom thon vetes je burrë, nuk bon me kajt. Edhe jam hi n’klas. Gjithë me tutë. Ka pas rast që shkojshin me shkollë diku, unë s’guxojsha me shku. Me u tut me i fol dajës, me i fol tezes. Thosha me vete ça ju kam bo une ktyne, a nuk mmkan t’familjes? Prap se prap unë e kam bab, m’ka rrit. Me 20 vjet i kam thon boll mo, nuk shkon mo kshu. Ja ka nis me u përmirsu gjendja, kurrë nuk kam fol për dhimtat e mia. Babi e ka zemrën shumë t’mirë, ky u kon nu moment, por kurr n’jet nuk lejoj ma me ma marrë gzimin tem. Veç niherë n’jetë me u gzu, ma shumë s’kisha dashtë!Momenti ma i randë ka qenë kur i kam thënë Stop, kam pas tutë prej reagimit, si munet mu kon marrëdhënia jonë, e kam bo pa u konsultu ku kërrkand”, është rrëfyer mes lotësh Azemi.
Dy herë Azemi ka tentuar t’i japë fund jetës. Njëherë në moshën shtatë vjeçare kur bënte fajtor veten për dhunën e ushtruar nga i ati.
Njëherë tjetër në moshën njëzet e katër vjeçare, me makinë ka goditur shtyllën pasi ka menduar se çdo moment të gëzueshëm në jetë j’a merr diçka apo dikush.
Darling.al
